John Clements
Tłumaczenie Tomasz Piotrowski
Oryginalny tekst znajduje się na stronie ARMA
Ćwiczenie średniowiecznej szermierki „systemem” ARMA to kombinacja badań akademickich oraz energicznych ćwiczeń praktycznych. Aby prowadzić badania i trenować organizujemy się w Grupy Treningowe złożone z ludzi o podobnym nastawieniu, pracujących razem, dzielących się informacjami oraz mających generalnie to samo podejście, metodykę, filozofię, cele oraz wspólne wartości. Aby rekonstruować umiejętności, w oparciu o różnorodne teksty historyczne rozwijamy zestawy ćwiczeń, które następnie oferujemy członkom ARMA w postaci programu treningowego. Wyznaczamy standardy a potem certyfikujemy w tych umiejętnościach ćwiczących oraz instruktorów.
Celem naszych treningów jest stać się silnym, szybkim, płynnym oraz nieprzewidywalnym w skutecznym wykorzystywaniu prawdziwych technik. Osiągnięcie tego zwiększy wiarygodność i świadomość skuteczności Dawnych Europejskich Sztuk Walki. Częścią naszych badań szermierki historycznej jest trójpoziomowy program szkolenia ARMA. Te trzy poziomy powstały, aby dostarczyć uczniom wiedzy i umiejętności potrzebnych do poważnych badań i ćwiczeń.
Poziom pierwszy: Podstawowe zasady oraz podstawy wiedzy – podstawy biomechaniki, budowanie mięśni oraz Armatura (podstawowe ćwiczenia) niezbędne do nauki – zapewnia je trening podstaw szermierki długim mieczem.
Poziom drugi: Kształcenie i rozwijanie umiejętności – postęp w rozwoju biegłości i zrozumienie wynikające z opanowania podstaw władania długim mieczem służą rozwojowi ogólnych umiejętności, a także nauce innych broni.
Poziom trzeci: Specjalizacja i badania – doskonalenie umiejętności i poszerzanie wiedzy osiąga się przez dalszą praktyczną interpretację oraz badania oryginalnych źródeł. Wyniki i wnioski z tych badań zostają włączone do materiału szkoleniowego pierwszego i drugiego poziomu, tworząc ciągły tok studiów.
Elementy poziomu 1 – Podstawowe zasady
Podstawą szkolenia poziomu pierwszego jest nauka miecza długiego jako broni podstawowej. Od ucznia oczekuje się, że będzie rozwijał podstawowe umiejętności wymagane do dalszego ćwiczenia Dawnych Europejskich Sztuk Walki poprzez przyswajanie fundamentalnych zasad i pojęć poznanych podczas walki tą bronią (pieszo i bez opancerzenia). Dotyczy to podstawowych elementów takich jak: pozycja, chwyt, główne postawy, równowaga, praca nóg, dystans, wyczucie czasu, nacisk, obrona, trzy sposoby ataku: uderzenia, pchnięcia, cięcia, zawieszenia, związania, rutyny, kontry z pięcioma mistrzowskimi uderzeniami, odbijanie i zbijanie, podstawowe przechwyty, ćwiczenia z nacisku, osiem uderzeń, wolna walka. Materiał poziomu pierwszego zawiera wiedzę potrzebną do otrzymania stopnia ARMA General Free Scholar (jeżeli członek ARMA decyduje się uczestniczyć w systemie rankingowym). Kompletny zestaw wymagań znajduje się na stronach wewnętrznych. Nauki poziomu pierwszego (zawarte w naszym NTP 1.0 do 1.3) zapoznają ucznia z Metodą Badawczą ARMA oraz przyzwyczajają do ćwiczenia Metodą Treningową ARMA.
Elementy poziomu 2 – Postęp
Instruktaż poziomu drugiego skupiony jest na poszerzeniu elementów długiego miecza i ich relacji w stosunku do broni drugorzędnych. Mając już opanowane elementy poziomu pierwszego możemy dokonać postępu w zrozumieniu elementów poziomu drugiego poprzez wprowadzenie bardziej skomplikowanych ćwiczeń: dodatkowe postawy, ćwiczenie szesnastu uderzeń, półmiecz (postawy, nacisk, uderzenia, rozbrojenia), działanie wolną ręką, wchodzenie w bliski dystans (rozbrojenia, przechwyty, obalenia, kopnięcia, rzuty). Materiał poziomu drugiego zawiera również walkę przeciw różnym rodzajom broni (broń drzewcowa, sztylet, tarcza, puklerz), starcia z wieloma przeciwnikami, testy cięć, podstawy technik zapaśniczych, doskonalenie umiejętności podczas sparringów, umiejętność walki w opancerzeniu i sparringi w zbrojach, wprawę w wykonywaniu uderzeń mistrzowskich oraz zastosowanie znanych z długiego miecza koncepcji do walki krótkim mieczem jednoręcznym.
Następnym kluczowym elementem nauki jest jest zastosowanie elementów z walki mieczem długim do wybranej broni drugorzędnej. Mogą to być: miecz i puklerz, miecz i sztylet, broń drzewcowa, sztylet, rapier, młot lucerneński, miecz dwuręczny, walka w zbroi płytowej, zapasy bez broni. W miarę możliwości uczeń nabywa i trenuje techniki oraz taktykę walki charakterystyczne dla danej broni. Broń ta może stać się bronią podstawową podczas nauki na poziomie trzecim.
Oczekiwania wobec ucznia, który opanował drugi poziom to: szersza wiedza dotycząca historii szermierki oraz literatury związanej z Dawnymi Europejskimi Sztukami Walki, pewność w posługiwaniu się terminologią z tekstów źródłowych, możliwość przekazania juniorom wiedzy z poziomu pierwszego, wykazanie umiejętności podczas wolnej walki przeciwko różnym broniom i wielu przeciwnikom, rutyna z poziomu pierwszego wraz z uderzeniami we wszystkich ośmiu kierunkach podczas ruchu w dowolną stronę z wykorzystaniem uderzeń mistrzowskich, technik półmiecza i akcji wolną ręką. Poziom drugi składa się na główną część umiejętności potrzebnych do wygrania walk o tytuł ARMA Senior Free Scholar (patrz Walki na stopień Senior Free Scholar).
Elementy poziomu trzeciego – Specjalizacja
Istotą poziomu trzeciego jest specjalizacja. Oczekuje się od ucznia, że przy użyciu wybranej broni drugorzędnej zademonstruje uderzenia, rutyny, testy cięcia (w stosownych przypadkach) oraz umiejętności w wolnej walce. Scholarzy poziomu trzeciego z tytułem seniora powinni być zdolni do przeprowadzenia kompetentnego instruktażu z elementów poziomu drugiego. Poziom trzeci skupia się również na poważnych badaniach. Poprzez porównanie i zestawienie znanych materiałów, własne spostrzeżenia i współpracę z innymi Scholarami, uczeń ma badać wybrane historyczne teksty dotyczące szermierki i dokładać starań w zgłębianiu oraz opisywaniu nauk, metod, systemów, stylów i zasad. Ma sugerować, w jaki sposób ująć zbadane elementy w nowoczesny program szkoleniowy ćwiczeń technicznych lub walki. Działalność poziomu trzeciego obejmuje rozwój różnorodnych programów szkoleniowych na podstawie pracy Senior Scholarów i Senior Researcherów. Każdy Scholar może równolegle z nauką poziomu pierwszego i drugiego zdecydować się na badania elementów poziomu trzeciego. Jednakże najlepiej, jeśli nauka poziomu trzeciego jest wynikiem doświadczeń zdobytych po opanowaniu materiału i ukończeniu szkolenia poziomu drugiego. Elementy poziomu pierwszego są punktem startowym wszystkich Scholarów, niezależnie od broni, której będą się później uczyć, czy obszarów ich zainteresowań.
Filozofia treningu
Główna idea stojąca za strukturą naszych trzech poziomów nauki Dawnych Europejskich Sztuk Walki to wzrost naszych umiejętności i zrozumienia przez otwarty proces interpretacja-zastosowanie (w przeciwieństwie do samej „interpretacji”). Idea interpretacja-zastosowanie jest prosta: żeby zdobyć prawdziwe umiejętności ucząc się ze źródeł historycznych nie wystarczy tylko „zinterpretować” daną akcję i „zaprezentować” w praktyce. Zrozumienie i wprawa wymaga również procesu „zastosowania”. Ruchy muszą być „zastosowane” w realistycznej formie i przedstawione w sposób efektywny w walce. Technika jest przeprowadzona w walce w efektywny sposób, kiedy nasze ruchy ciała lub broni są wykonane tak, żeby z powodzeniem obronić się lub zaatakować w odpowiedzi na natarcie przeciwnika (wykonane z prawdziwą szybkością i siłą). Musi się to odbyć w realistycznym dystansie, aby odzwierciedlić rzeczywisty nacisk broni i ciał w silnym kontakcie, bez wymuszonych, umówionych i z góry założonych reakcji przeciwnika. System ARMA składający się z naszej Metody Badawczej i Metody Treningowej jest świadomie zaprojektowany przede wszystkim w bojowym duchu, abyśmy nie musieli zajmować się odgrywaniem ról, teatrem, widowiskowością, rywalizacją sportową, czy szermierką kaskaderską. Zamiast tego chcemy zrozumieć, w jaki sposób rzeczywiście wykorzystywano te bronie i umiejętności i jak ich faktycznie uczono.
Marzec 2005