Źródła
W traktatach pochodzących z tradycji niemieckiej związanych z Johannesem Liechtenauerem pojawiają się słowa huten i leger. Można je przetłumaczyć jako „garda” albo „postawa”. Określenia te występują wymiennie i w obecnej chwili przyjęło się je traktować jako synonimy. Nie jesteśmy w stanie określić poważniejszych różnic znaczeniowych między nimi.
W swojej nauce, Liechtenauer postawom poświęca jedynie 4 wersy:
Vier leger alleyne do von halt und flewg dy gemeyne Ochse pflug / alber vom tage nicht sy dir u[e]mmer
Vier leger alleyne do von halt und flewg dy gemeyne Ochse pflug / alber vom tage nicht sy dir u[e]mmer
Auch wisse / das man alle leger und hute bricht mit hewen / mit deme / daz man eyme kunlich czuhewt / zo mus io / of varn eyner und sich schutzen / Dorum helt lichtnawer nicht vil von den legern ader huten / zunder her schaft liber das sich eyner besorge vor im mit dem das her den vorslag gewint
Auch wisse / das man alle leger und hute bricht mit hewen / mit deme / daz man eyme kunlich czuhewt / zo mus io / of varn eyner und sich schutzen / Dorum helt lichtnawer nicht vil von den legern ader huten / zunder her schaft liber das sich eyner besorge vor im mit dem das her den vorslag gewint
Hanko Döbringer poprzedza opis samych postaw krótkim wstępem, pisząc:
Hie nent her vier leger ader vier hute / do vom etzwas czu halde ist / Doch vor allen sachen / zo sal eyner man io nicht czu lange dorynne legen Wenn lichtnawer hat eyn so[e]lch sprich / wort / wer do leit der ist tot / Wer sich ru[e]ret der lebt noch / Und das get of dy leger das sich eyn man sal liber ruren mit gefechten den das her / der huten wart / mit dem her vor=slossen mo[e]chte dy schancze /
Hie nent her vier leger ader vier hute / do vom etzwas czu halde ist / Doch vor allen sachen / zo sal eyner man io nicht czu lange dorynne legen Wenn lichtnawer hat eyn so[e]lch sprich / wort / wer do leit der ist tot / Wer sich ru[e]ret der lebt noch / Und das get of dy leger das sich eyn man sal liber ruren mit gefechten den das her / der huten wart / mit dem her vor=slossen mo[e]chte dy schancze /
Postawy są też konkretnymi sytuacjami taktycznymi i jako takie dość ściśle łączą się z koncepcją otwarć (vier Bloßen), omówioną w innym miejscu. Wszystkie postawy niemieckie, w przeciwieństwie do niektórych włoskich, są prowokacyjne i częściowo otwarte (umożliwiają przeciwnikowi trafienie w któreś z otwarć). W ten sposób nakłania się przeciwnika do wykonania ataku wymierzonego w konkrent otwarcie, na który szermierz odpowie błyskawicznym kontratakiem. Podejście takie można odnaleźć na przykład w opisie Krumphaw u Petera von Danzig:
So ste mit dem lincken fuesß vor / und halt dein swert mit dem ort neben deiner rechten seitten auff der erden daß die lang schneid oben sey / und gib dich plöß mit der lincken seitten
So ste mit dem lincken fuesß vor / und halt dein swert mit dem ort neben deiner rechten seitten auff der erden daß die lang schneid oben sey / und gib dich plöß mit der lincken seitten
Postawy główne
Cztery główne postawy to te wymienione w wersach Liechtenauera: wół (ochs), pług (pflug), głupiec (alber) oraz z dachu (vom Tag). Poniżej znajduje się ich opis umieszczony w traktatach wraz z ich współczesną interpretacją. Porządek przyjęto za wersami mistrza.
Wół (Ochs)
Postawa wołu wymieniona jest jako pierwsza (z wyjątkiem rękopisu Hanko Döbringera) i faktycznie, w szkole Liechtenauera zajmuje dość istotną pozycję. Wspomniany Döbringer poświęca jej niewiele miejsca:
…ochse ist das oberhengen von der achsel
…ochse ist das oberhengen von der achsel
Stee mit dem lincken fuesß vor und halt dein swert neben deiner rechten seitten mit dem gehülcz vor dem haubt daß dein dawmen under dem swert sey / und heng ym den ort gegen dem gesicht Merck / zů der lincken seitten schick dich also in den ochsen / Stee mit dem rechten fuesß vor / und halt dein swert neben deiner lincken seitten mit dem gehulcz vor dem haubt daß dein dawmen unden sey / und heng ym den ort gegen dem gesicht
Stee mit dem lincken fuesß vor und halt dein swert neben deiner rechten seitten mit dem gehülcz vor dem haubt daß dein dawmen under dem swert sey / und heng ym den ort gegen dem gesicht Merck / zů der lincken seitten schick dich also in den ochsen / Stee mit dem rechten fuesß vor / und halt dein swert neben deiner lincken seitten mit dem gehulcz vor dem haubt daß dein dawmen unden sey / und heng ym den ort gegen dem gesicht
stand mit dem lincken fůß vor, vnd halt din schwert neben diner rechten sytten vir din haupt, vnd laß im den ort gegen dem gesicht hangen
stań z lewą stopą z przodu i trzymaj swój miecz blisko po lewej stronie przed głową i pozwól aby sztych zwisał w stronę jego twarzy

Peter von Danzig (1452)

Paulus Kal
(1470-80)

„Solothurner fechtbuch”
(1470-80)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)

Jörg Wilhalm (1522)

Jörg Wilhalm (1522)
Pomimo iż nie jest to jasno wspomniane w tekście, z praktycznej analizy wynika, że nóg nie należy stawiać jedna za drugą, a raczej pod pewnym kątem (patrz praca nóg). Dzięki temu atak i kontratak jest znacznie szybszy, a lewe (prawe dla lewego wołu) otwarcia lepiej bronione.
W oczywisty sposób postawa ta chroni prawe (lewe) górne otwarcie, lewe górne otwarcie można osłonić przez szybkie położenie miecza na lewym ramieniu, co umożliwia błyskawiczny kontratak przy pomocy Zornhaw. Lewe dolne otwarcie najłatwiej osłonić przez cofnięcie nogi i przejście do lewego pługa, a prawe przez prawy pług.
Najbardziej oczywistym atakiem jest pchnięcie, choć lewy wół jest do tego celu znacznie lepszy, niż prawy. Pchnięcie z lewego wołu określone jest przez anonimowego autora Codex Wallerstein jako najdłuższy zasięg miecza. Drugim ważnym atakiem jest Zornhaw. Dodatkowe możliwe uderzenia z prawego wołu to: Unterhaw z prawej strony, Zwerchaw z prawej, Oberhaw, Krumphaw.
Wół jest doskonałą pozycją umożliwiającą wejście na bliski zasięg do Ringen am Schwert albo Schwertnemen. Ma jednak swoje wady. Niezbyt trudne jest uzyskanie kontroli nad ostrzem przeciwnika i odsunięcie go. Dolne otwarcia nie są zbyt dobrze chronione.
W szkole włoskiej odpowiednikiem wołu jest postawa okna (posta de fenestra), choć istnieją między nimi pewne różnice.
Pług (Pflug)
Postawa pługa, wymieniona jako druga, nie jest tak jasna w interpretacji jak wół ze względu na dość istotne rozbieżności w tekstach źródłowych. Hanko Döbringer – pierwszy, który pisał na temat postaw – najprawdopodobniej postawę pługa z głupcem i opisał je w następujący sposób:
Alber io bricht / was man hewt ader sticht / mit hengen streiche / nochreizen setze gleiche / Dy dritte hute alber / ist das undenhengen / mit der man alle hewe und stiche / bricht / wer dy recht fu[e]ret
Alber io bricht / was man hewt ader sticht / mit hengen streiche / nochreizen setze gleiche / Dy dritte hute alber / ist das undenhengen / mit der man alle hewe und stiche / bricht / wer dy recht fu[e]ret
Stee mit dem lincken fuesß vor / und halt dein swert mit gekrauczten henden mit dem knopff under sich neben deiner rechten seitten / zů der huff daß die kurcz schneid oben sey / und der ort im stee gegen dem gesicht Merck / zů der lincken seitten schick dich also In den phlueg stee mit dem rechten fuesß vor / und halt dein swert neben deiner lincken seitten mit dem knopff undersich zů der huff daß die lang schneid oben sey / und Im der ort ste gegen dem gesicht
…stand mit dem lincken fuß vor, vnd halt din schwert gecrutzten henden neben diner rechten sytten ober dinem knye also, das im der ort gegen dem gesicht ste
Stee mit dem lincken fuesß vor / und halt dein swert mit gekrauczten henden mit dem knopff under sich neben deiner rechten seitten / zů der huff daß die kurcz schneid oben sey / und der ort im stee gegen dem gesicht Merck / zů der lincken seitten schick dich also In den phlueg stee mit dem rechten fuesß vor / und halt dein swert neben deiner lincken seitten mit dem knopff undersich zů der huff daß die lang schneid oben sey / und Im der ort ste gegen dem gesicht
…stand mit dem lincken fuß vor, vnd halt din schwert gecrutzten henden neben diner rechten sytten ober dinem knye also, das im der ort gegen dem gesicht ste

Peter von Danzig
(1452)

Paulus Kal
(1470-80)

„Solothurner fechtbuch”
(1470-80)

Jörg Wilhalm
(1522)

Jörg Wilhalm
(1522)

Jörg Wilhalm
(1556)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)

„Goliath” (1510-20)
Podobnie jak w wypadku wołu, nie należy stać całkowicie bokiem do przeciwnika, żeby nie przeszkadzać w odpowiedniej pracy nóg i zbytnio nie odsłaniać lewej (prawej) strony. Zgodnie z zaleceniami, miecz należy trzymać po prawej (lewej) stronie, ukazując przeciwnikowi otwarcie z drugiej strony, które jednak bez większego problemu można osłonić przechodząc do pługa po drugiej stronie lub do któregoś z wołów.
Oprócz oczywistego pchnięcia, pług oferuje bardzo szybkie Zwerchaw lub, w wypadku lewego pługa według von Danziga, Unterhaw. W celu wykonania innych ataków należy przejść do innej pozycji. Pług dobrze chroni dolne i górne otwarcia po tej stronie, po której znajduje się broń. Dość wrażliwe natomiast jest otwarcie górne po drugiej stronie.
Do innych wad pługa należy dość łatwa możliwość obejścia tej postawy oraz niebezpieczeństwo przechwycenia ostrza przez przeciwnika. Ze wszystkich czterech postaw ta konkretna jest najbardziej podatna na skrócenie dystansu i przejście do technik Ringen am Schwert oraz Schwertnemen.
We włoskiej szkole odpowiednikiem tej pozycji jest tzw. incrossada, wynikająca ze skrzyżowania mieczy, która nie jest postawą podstawową. Posta breve oferuje odmienną sytuację taktyczną, jest bardziej zamknięta i nieprzenikniona.
Głupiec (Alber)
Cytowany już Hanko Döbringer najprawdopodobniej pomylił u siebie tę postawę z pługiem. Przyjrzyjmy się opisującym ją cytatom z traktatów Petera von Danzig i Sigmunda Ringecka:
Stee mit dem rechten füesß vor / und halt dein swert mit gerackten armen für dir mit dem ort auff der erd daß die kurcz schneid oben gewäntt sey
Stand mit deinen rechten fůß vor vnd halt din schwert mit vßgerechten armen von dir mit den ort vff die erden
Stee mit dem rechten füesß vor / und halt dein swert mit gerackten armen für dir mit dem ort auff der erd daß die kurcz schneid oben gewäntt sey
Stand mit deinen rechten fůß vor vnd halt din schwert mit vßgerechten armen von dir mit den ort vff die erden
W obu wypadkach instrukcje są jasne i nie zostawiają większych wątpliwości. Interesujący jest fakt, że von Danzig nie opisał głupca po drugiej stronie. Sugerując się analogią ze szkoły włoskiej, można by powiedzieć, że głupiec z prawej strony nie istnieje. Tezę tę potwierdzałby również fakt, że wszystkie pozostałe postawy w niemieckiej szkole walki długim mieczem przedstawione są po prawej stronie. Oczywiście, możliwe jest też, że von Danzig założył, iż nie musi już po raz trzeci powtarzać tego, że można postawę tę wykonać po drugiej stronie. Z kolei przeciw temu świadczą ilustracje w manuskrypcie Paulusa Kala, a także XVI-wieczne ilustracje w kompendiach Paulusa Hectora Maira i Jörga Wilhalma.
Inną nazwą tej postawy jest żelazna brama (eysenpforte) albo brama (pforte).

Peter von Danzig (1452)

Hans Talhoffer (1467)

„Solothurner fechtbuch” (1470-80)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Kal (1470-80)

Jörg Wilhalm (1522)

Jörg Wilhalm (1556)

Jörg Wilhalm (1556)

„Codex Wallerstein” (c. 1430)

„Codex Wallerstein” (c. 1430)
Postawa głupca jest naturalnym zakończeniem pionowego Oberhaw. Oferuje oczywiste pchnięcie oraz uderzenie Unterhaw fałszywym ostrzem. Inne ataki wymagają przejścia do innych postaw. Podstawowa zaleta tej postawy to doskonała ochrona przed przechwyceniem miecza i uniemożliwienie przeciwnikowi przejścia do Ringen am Schwert. Jest to najbardziej defensywna z postaw, aczkolwiek cżęsto niedoceniana.
Jej słabym punktem są wrażliwe górne otwarcia, których obrona przeważnie sprowadza się do przejścia do postawy korony (Kron), opisanej w dalszej części tekstu.
Odpowiednikiem tej postawy w szkole włoskiej jest porta di ferro mezzana, która również występuje w wersji tylko z prawą nogą z przodu.
Z dachu (vom Tag)
Czwarta i ostatnia z postaw wymieniana przez uczniów Johannesa Liechtenauera bynajmniej nie jest najmniej ważna. Z niej rozpoczyna się większość akcji szermierczych tej szkoły. Opis Hanko Döbringera jest nieco zagmatwany:
Dy vierde hute / vom tage / ist der lange ort / wer den wol furet mit gestragten armen / den mag nicht man mit hewen noch mit stichen wol treffen / Is mag auch wol treffen / das henge ober dem hawpte
Dy vierde hute / vom tage / ist der lange ort / wer den wol furet mit gestragten armen / den mag nicht man mit hewen noch mit stichen wol treffen / Is mag auch wol treffen / das henge ober dem hawpte
Stee mit dem lincken füeß vor / und halt dein swert an deiner rechten achsel oder mit auff gerackten armen hoch über dein haubt / und stee also in der hůt
stand mit linckem fůß vor, vnd halt din schwert an diner rechten achseln. Oder halt es mit vßgerechten armen vber din haup
Stań z lewą nogą z przodu i trzymaj miecz na prawym ramieniu albo z wyprostowanymi rękami wysoko ponad głową, i stój tak w gardzie.
Stań z lewą nogą z przodu i trzymaj miecz na prawym ramieniu. Albo trzymaj go z wyprostowanymi rękami ponad głową.

Peter von Danzig
(1452)

Hans Talhoffer
(1467)

„Solothurner fechtbuch”
(1470-80)

Paulus Kal
(1470-80)

Jörg Wilhalm (1556)

Jörg Wilhalm (1522)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)
Vom Tag jest najbardziej ofensywną z postaw. Można z niej wykonać wszystkie Meisterhaw i większość akcji szermierczych bez potrzeby przechodzenia do innej postawy i sygnalizowania swoich zamiarów. Jest postawą groźną i agresywną. Bardzo ważne jest w niej operowanie dystansem, aby przeciwnik nie był w stanie podejść zbyt blisko, gdyż w takim wypadku staje się ona bezużyteczna i zbyt otwarta.
W szkole włoskiej odpowiednikiem vom Tag może być posta di donna, gdzie miecz rownież trzyma się na ramieniu. Posta frontale oferuje zupełnie inną sytuację taktyczną.
Postawy inne
Długi sztych (Langen Ort)
Powyższe cztery postawy stanowią jedną z podstawowych koncepcji szuki walki Liechtenauera. Jednakże wbrew temu, co pisał sam mistrz, inne również pojawiają się w glosach jego uczniów. Część z nich opisana jest dokładnie, inne są tylko wspomniane i aby je odtworzyć należy ekstrapolować z traktatów późniejszych – XVI-wiecznych.
Zgodnie z nazwą, postawa ta jest zakończeniem sztychu albo od dołu, albo od góry. Opis jej wykonania występuje tylko u Sigmunda Ringecka:
…setze dinen lincken fůß vor vnd halt jm den ort auß gerächten armen lang gegen dem gesicht oder der brust.
…postaw lewą nogę z przodu i trzymaj sztych daleko na wyprostowanych ramionach skierowany w twarz albo pierś

Jörg Wilhalm (1556)

Jörg Wilhalm (1522)

Jörg Wilhalm (1556)

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)
Postawa ta jest użyteczna do trzymania przeciwnika na dystans, w niej też kończy się część ataków, szczególnie pchnięć. Ponieważ jest ona bardzo „wyciągnięta”, każdy atak oprócz pchnięcia wymaga przejścia do innej postawy.
W szkole włoskiej odpowiednikiem tej postawy jest posta longa.
Postawy bliskie (Nebenhuten)
Postawy te wymienione są jedynie u Ringecka, ale nawet u niego nie są opisane dokładnie:
Item, wann du ligst in der nebenhůt vff diner lincken sytten vnnd ainer hawet vff dich von oben nider, so streych von vnden vff vast in sin schwert mitt der kurtzen schniden.
Item, wann du ligst in der nebenhůt vff diner lincken sytten vnnd ainer hawet vff dich von oben nider, so streych von vnden vff vast in sin schwert mitt der kurtzen schniden.
Pisze on też, że Nebenhuten z lewej strony są skuteczniejsze niż z prawej. Z kontekstu i opisanych technik można wywnioskować, że jest to postawa będąca zakończeniem Zornhaw – gdzie miecz znajduje się blisko ciała, sztych jest skierowany nieco w bok, do ziemi. Jest to pewna wariacja głupca, aczkolwiek podobna raczej do włoskiej postawy denti di cinghiale. W literaturze XVI-wiecznej, a także u Talhoffera, spotyka się okreslenie Wechsel albo Wechselhaw (przemiana albo uderzenie z przemiany).
Nebenhut opisana jest jednak w dalece późniejszym (pochodzącym z roku 1570) traktacie Joachima Meyera:
Stehe mit dem Lincken fůß vor / halt dein Schwerdt neben der Rechten / mit der Spiken auff der erden / das der Knopff ubersich / und die kurtze schneid gegen dir stehe
Stehe mit dem Lincken fůß vor / halt dein Schwerdt neben der Rechten / mit der Spiken auff der erden / das der Knopff ubersich / und die kurtze schneid gegen dir stehe

Paulus Hector Mair (1542)

Hans Talhoffer (1467)

Paulus Hector Mair (1542)
Postawa ta w zastosowaniu taktycznym podobna jest do postawy głupca. Prawa Nebenhut pozwala wykonać dość silne uderzenie fałszywym ostrzem lub pchnięcie, lewa, jak pisze Ringeck, ma dość ograniczone zastosowanie.
Korona (Kron)
Postawa ta jest wymieniona w glosach dotyczących Schaitelhaw, jako możliwa obrona przed tym uderzeniem. Peter von Danzig pisze o niej tak:
Vor seczt er denn haw daß sein ort / und daß ain gehulcz paide übersich stenn daß selb haist die kron
Jeśli obroni on to uderzenie tak, że jego sztych i jelec znajdą się ponad nim, to nazywa się to korona

Hans Talhoffer (1467)

Fiore dei Liberi (1410)
Taktyczne zastosowanie tej postawy to przede wszystkim końcowa faza obrony z głupca przed atakami górnymi. Ewentualnie może też ona chronić przed Zwerchaw. Nie posiada ofensywnego potencjału vom Tag, jednakże można z niej wykonać Oberhaw, zarówno z lewej, jak i z prawej strony, na bliskim dystansie możliwe są też cięcia.
Nie jest to jednak postawa, z której należy rozpoczynać walkę, ani też zbytnio ufać jej obronnym właściwościom. Liechtenauer pisze bowiem, w jaki sposób można tę postawę przełamać.
Postawa płotu (Schranckhut)
Postawa ta wymieniona jest w glosach dotyczących Krumphaw, jako postawa, z której między innymi można wykonać to uderzenie. Tekst Petera von Danzig:
So ste mit dem lincken fuesß vor / und halt dein swert mit dem ort neben deiner rechten seitten auff der erden daß die lang schneid oben sey / und gib dich plöß mit der lincken seitten
So stee mit dem rechten fueß vor / und halt dein swert neben deiner lincken seytten auff der erden mit gekräuczten henden daß die kurcz schneid oben sey / und gib dich ploß mit der rechten seytten
Stań więc z lewą stopą z przodu i trzymaj miecz sztychem po prawej stronie na ziemi, aby u góry znajdowało się długie ostrze i ukaż otwarcie po lewej stronie
Stań więc z prawą stopą z przodu i trzymaj miecz sztychem po lewej stronie na ziemi ze skrzyżowanymi rękami aby u góry znajdowało się krótkie ostrze i ukaż otwarcie po prawej stronie
so stand mitt dem lincken fůß für vnd leg das schwert mitt dem ort vff die erde zů diner rechten sytten; vnd das die lang schnid oben sy; vnd von der lincken sytten die kurtz schnid vnden vnd der fůß vor stee
Stań więc z lewą stropą z przodu i postaw miecz sztychem na ziemi po prawej stronie, aby długie ostrze znajdowało się u góry; z lewej strony krótkie ostrze poniżej, a stopę postaw z przodu.

Paulus Hector Mair (1542)

Paulus Hector Mair (1542)

„Goliath” (1510-20)
Możliwości ataku z tej postawy nie są zbyt duże. Obejmują one wspomniane Krumphaw lub ewentualnie dość słabe Oberhaw lub cięcie wyprowadzone od dołu. Generalnie jest ona dość statyczna i zdaje się nieco odbiegać od filozofii trzymania miecza blisko ciała.
Żelazna brama (Eysen pforte)
Najprawdopodobniej jest to inna nazwa głupca (Alber). Interesujące jest, że Döbringer opisuje ją jako postawę najlepszą do walki z wieloma przeciwnikami, w części poświęconej innym mistrzom fechtunku. W traktacie Joachima Meyera można się spotkać z opinią, iż jest to inny wariant Schranckhut.

Fiore dei Liberi (1410)

Fiore dei Liberi (1410)
Inne
Z innych postaw napotkanych w niemieckich traktatach z XV wieku wypada wspomnieć o postawie analogicznej do włoskiej posta di choda longa (postawy długiego ogona). Można ją odnaleźć w anonimowym „Codex Wallerstein”, jak i w wydaniu Hansa Talhoffera z roku 1467. Interesujące jest, że nie spotyka się tej postawy w źródłach XVI-wiecznych. Możliwe, że jest to lewa wariacja Nebenhut opisana w traktacie Joachima Meyera.

„Codex Wallerstein” (c. 1430)

Hans Talhoffer (1467)
Postawa ta, jakkolwiek w pewnym stopniu sprzeczna z niemiecką szkołą trzymania miecza blisko ciała i sztychu skierowanego w przeciwnika, wydaje się być dość istotną taktycznie. Jest ona niczym innym, jak tylko postawą głupca widzianą z tyłu. Umożliwia wykonanie prawie wszystkich uderzeń podstawowych (poza Unterhaw z lewej strony) oraz Meirsterhaw oprocz Zwerchaw. W swoim potencjale ofensywnym podobna jest do postawy z dachu. Obrona przeważnie odbywa się poprzez odpowiednie zejście – na bok lub do tyłu i wykonanie cięcia.
Podobnie jak w wypadku vom Tag, nie należy dopuszczać przeciwnika zbyt blisko, szczególnie jeśli jego miecz wymierzony jest w naszą stronę. Głównym zagrożeniem dla tej postawy są sztychy i ataki na górne otwarcia. Istotne jest też, żeby nie „chować” miecza za siebie, ale trzymać go pod kątem 45 stopni do ziemi i lekko z prawej strony. Pomaga to wykonać szybkie i poprawne cięcie.
Ćwiczenia
Wykonując poniższe ćwiczenia zawsze musimy mieć świadomość tego, czy stoimy stabilnie i czy nasza postawa jest poprawna. Należy je wykonywać powoli, ale płynnie i zdecydowanie. Zanim zaczniemy ćwiczyć postawy, należy opanować dobrze pracę nóg. Na początku należy ćwiczyć we własnym tempie, potem można spróbować tempo sobie nadać, np. poprzez włączenie jakiejś muzyki. Kolejnym etapem jest „łamanie” nadanego nam rytmu i nadawanie własnego. Pamiętajcie jednak, że szybkość ani siła na tym etapie nie są jeszcze istotne. Liczy się dokładność.
Od postawy do postawy
Podstawowym ćwiczeniem jest przechodzenie od postawy do postawy. Powinno się ono odbywać z krokiem, płynnie i zdecydowanie. Istnieje kilka etapów tego ćwiczenia:
- Spokojne przechodzenie od jednej postawy do drugiej w linii
- Przechodzenie od postawy do postawy z dołączeniem pracy nóg i od czasu do czasu zmianą kierunku o 180 stopni.
- Przechodzenie od postawy do postawy z dowolną pracą nóg i zmianą kierunku.
Lustro
Ćwiczymy z partnerem przechodzenie od postawy do postawy tak, aby znaleźć się w korzystniejszej sytuacji taktycznej. Pomaga znaleźć odpowiedni dystans dla każdej postawy. Można potem ćwiczyć z wieloma partnerami, co pomaga w nauce orientacji.
Płynięcie
Wykonujemy przejścia jak w „od postawy do postawy”, ale każde przejście jest którąś z trzech akcji – pchnięciem, uderzeniem, albo cięciem. Potem można to ćwiczenie połączyć z „lustrem” i ćwiczyć z partnerem lub z kilkoma partnerami.
Uwagi końcowe
Postawy są kluczowe do zrozumienia sposobu, w jaki działa szermierka długim mieczem (i nie tylko). Nie ma jednej „doskonałej” postawy. Ponieważ każda z nich jest końcem jednej akcji szermierczej, a początkiem drugiej, należy wystrzegać się ruchów, które nie prowadzą do żadnej z wymienionych postaw albo akcji.
Należy też pamiętać, że pomimo swojej nazwy, gardy nie są zasłonami w powszechnie tego słowa przyjętym znaczeniu. Nie są „blokami”, ani „zastawami”, jak je opisał w swojej książce Wojciech Zabłocki. Owszem, osłaniają i zamykają niektóre otwarcia, mogą służyć jako obrona przed cięciami, czy pchnięciami, ale zawsze kluczem jest ruch. Szermierka bronią dawną to przede wszystkim ruch i dobra praca nóg.